Masal

Hep mutlu sonla biter bildiğin tüm masallar; sonunda cam ayakkabı sahibini bulur, vaadi sonsuz mutluluk... Bir öpücükle uyanır Pamuk... kendi yüreğine bir öpücük kondur, cesaret işi, bunca bilindikten kendine dönüşmek, zerafetle atfedilenleri savurup özüne inmek...kendine inan, inandırıldığın gibi bütün masallara, inan kendi masalını yazmaya... 

 

Bir Varmış Bir Yokmuş başlar...

Bir Varmış Bir Yokmuş hayattan alır esini... şimdi! varmış ve biricik varmış hayat! Başı sonu belli, gidilecek yollar istediğince gidilmeli, pusula içinde onu izle, korkma! Ormanda kaybolanlar hep evin yolunu bulur, hep yener sıradan kahramanlar canavarları ve hep aşılır o dağlar tüm zorluklarına inat. İnan… Sensin o muzaffer kahraman, sensin efsanevi küllerinden doğan… Yeter ki istediğince yaz masalını, yaşa... içinde dönüşümü başlat! Hiç bilinmedik bir masal olur hakikat. 

 

Bir Varmış Bir Yokmuş... 

YAZ! YAŞA!

…. Kendi masalını anlat!