ÖZBEN

Güvenirsin kendine, tam da boğazına kadar batmışken suya bir bakış fırlar güzel yüzünden hayata, o an önünde eğilir dağ tepe, açılır yolların.

​

Yürümektesin….. ne güzel endamın, binbir yükün altına koymuşken elini, sabrını zorlayan hayat, savaş borusunu çal artık dedirttiğinde; kan içinde kalsa da hücrelerin gram akmaz tenine, yitip gitmiş olsa da bedenin, kuşanırsın yeniden; içinde göz alıcı bir çömlek inşası, henüz bitmedi, küllerinden doğmak diye bir şey var.

​

KÜLLERİNİ SAVUR YENİDEN!

​

…BAŞLA!